لاکای رنگی منگی واس کودک درونم

دیروز دلم میخاست یه نفر بودش که با هم میرفتیم خرید

ولی خدا من یکی خونه تکونی داشت-یکی اسباب کشی- یکی بچه ش کوچیک بود- یکی مُرد و یکی مُردار شد و یکی به خشم خدا گرفتار شد

منم ازینکه دشمنهای خودمو شناختم، فورا آماده شدم و رفتم خرید

حالا بماند من یا خرید نمی کنم یا وختی رفتم که خودمو میکشم 

اولش که یه کیف باکلاس خریدم بعدش یه جا شمعی و فانوسش بعدش یه خورده ملزومات آرایشی و هنگام برگشتن از جلو لوازم آرایشی ، بله دیدم که لاک ها برام چشمک میزنن

منم نخواستم دلشونو بشکنم و رفتم که یاور استاد شه

از همه شون خیلی خوشم می اومد ولی لامصب خیلی گرون بودن و چون کودک درونم دستمو میکشید مجبور شدم که 7تاشونو به سلیقه کودک درونم بخرم

------------------

نخودی نوشت:

دوران مدرسه از لاک زدن خاطره ی خوبی ندارم، یادمه یه بار که رفته بودم مدرسه، لاک زده بودم و منو پیش مدیر مدرسه بردن و اوشون هم با قند به جسد ناخن م افتاد و مینای ناخونمو چنان کرد که روم نمیشد دستمو از جیبم در بیارم

ولی امروزه یه تذکر کوچولو میدن که روحیه بچه داغون نشه و تاثیر منفی نزاره.

ما که روحیه نداشتیم، ما که اینسان نبودیم. موندم چه جورکی بزرگ شدیم