فک و فامیله که ما داریم

من میگم عمه ها فرشته اند شما باور ندارید...

کلا بابام از وقتی که مادرشو از دست داد (خدا رحمتش کنه) ینی سال 84، خیلی با ایحساس شده و خیلی دل نازک.

و اینکه عمه محترمه ما خیلی شبیه مادربزرگمه (البته از نظر قیافه، چون رفتارش دقیقا عکس مادربزرگمه) بنابراین خیلی دل آقاجونمون هوای خواهرشو میخاد و زود زود دلتنگش میشه. 

عمه ما هم نمی دونم چرا عاطفه و محبت براش عین ... چی بگم نمی دونم شبیه چیه. اصلا رحم و عطوفت حالیش نمیشه. بابام 2ماه پیش هوس کرد که با آجی خانومش درد دل کنه و اگه خدا خواست و عمه هم بهانه نیاره این تابستون پاشن برن تهران که هم تفریحی باشه هم دلتنگیش برطرف شه

خلاصه عمه شروع کرد به داستان سرایی که مشغول تعمیر و ساخت و ساز MDF هستن و داستانش به جایی رسید که 2تومن پول پیش دادن که طرف بیاد کمد و کابینت ها رو نصب کنه و از شانس بدشون طرف کلاهبردار میشه و در میره و از بابا عذر خواهی میکنه و میگه خونه یه ذره بهم ریخته هستش و ایشالا یه وقت دیگه.

میگذره و میگذره تا اینکه چن شب پیش به بابا اصرار کردیم که بریم تهران و عمداً رو سر عمه جونمون آوار بشیم (اخه خودش هر وقت عشقش بکشه همه فک و فامیل و ایل و طایفه خونواده شوهرشو خونه ما دعوت میکنه، نه یه روز بلکه یه هفته و شایدم بیشتر)

اینبار بابام خیلی مشتاق بود که ببینه عمه چه داستانی رو سرهم میکنه. بعد از سلام و احوالپرسی

بابام بدون مقدمه گفت: آجی اگه خونه باشید فردا حرکت کنیم به سمت تهران

عمه هم بدون تعارف گفت: داداشش حالا چه عجله ای هستش بزار وقتی پسرم عروسی کرد اونوخ تشریف بیارین

بابام کلی ذوق کرد که چه عجب بالاخره عمه خانوم راضی شده که واس پسر 35سالش زن بگیره گفت: آجی تبریک میگم، ان شالا خوشبخت بشن چرا بدون خبر؟

عمه گفت: نه بابا زن کجا بود؟ فعلا زوده

این عمه :))

این بابا :|

این من :)))))

این داداششم :D

اینم اجیم :((