میخاستم یه چیزی بگم

خیلی دوس داشتم یه چیزی رو اعتراف کنم ولی متاسفانه یا خوشبختانه تمام مخاطب های من "آقا" هستن ینی درک کردنش یکم سخت میشه

حالا شاید بعدا هم گفتم

حالا بزار ببینم چیطور میشه

------------------

بعداً نوشت:

من ینی خود من امروز دسته گلی آب دادیم در حد لاندیور

همین همکار جدیدمون ینی رئیس جدیدمون که قبلا تعریفشو کرده بودماااااااااااا

بگو خوب

هیچی دیگه اِاِاِ صب بده خووووووووو

نه خاستگاری نکرد

بازم بگو خوب

هیچی دیگه میخاستی چی بشه یه چیزی بود ینی شد که ینی یهویی شد

بعد از استرس اینکه رئیسمون نگه بازیگوشی میکنه و کار نمی کنه هی به خودمون میپیچیدیم

دیگه آدم رنگش عوض میشه، سیاه و سفید و سرخ و صورتی مایل به نارنجی و آبی متمایل زرد و...

خلاصه رنگین کمونی بودیم و شدیم واس خودمون

اوشون هم هی نیگا نیگا میکرد ولی نمی تونست کمک برسونه دیگه

چون نمی دونست تو دلم چه خبره ، خلاصه آبدارچیمون یه لیوان چای آورد که چشام 00 اینجوری شد آخه دیگه جایی واس یه قطره چای نبود و اوشون هم بدش میاد که کسی از دست مبارکشون چای نخوره. منم هی میگفتم بابا چای نیار ولی کو گوش شنوا

چای رو با هزار سلام و صلوات فرستادیم پایین (شانس ما رو باید از اینجا فهمید، مثلا چای رو بریزم پای گلدون، ولی گلدونی در کار نبود)

موقع جمع کردن چای، ازشون خیلی تشکر کردم . نمی دونم تشکر من چه مفهومی براشون داشت که بعد 5دیقه بازم یه لیوان چای پررنگ تر ریخته بود . به آقای رئیس نیگا کردم ولی اوشون یه جور دیگه نیگام کرد. گریه ام گرفته بود به 10 دیقه آینده فکر میکردم که نکنه فاجعه ای رو سرم خروار بشه که بیا و بین

البته خودم عقلم به wc میرسید ولی خراب بود و فکر میکردم که برم اونجا  کابوسی که تو خواب دیدم به سرم بیاد

هیچی دیگه نمی تونستم تکون بخورم. کار از قسم دادن و صلوات فرستادن گذشته بود. دیگه قطع امید کرده بودم

لحظه وحشتناکی بود

حالا اگه پسر بودم که میشد تو حیاط به آسمون آبی نیلگون و به پرنده های مهاجر در حال پرواز نگا کنم و احتیاجی به رنگ عوض کردن نباشه

اینجاست که معجزه ای میشه و با یه ترفند (حالا اینم بماند) تونستم که جیم بزنم و مستقیم بیام خونه

انگار همش یه خواب بود ولی واقعیت داشت و من عین قحط زده ها تونستم نجات پیدا کنم و یک رنگ بمونم و رنگ به رنگ نشم

این بود کل داستان با کلی سانسور سازی و اینا