درسای زندگی

1. درس اولی رو از زندگی گرفتم

2. درس دومی رو من به زندگی دادم

1. همیشه نام و نام خانوادگی طرف رو ازش بپرسین بعد از فهمیدن اینکه ایشون داداش دوست خواهرم هستش ، شاکر خدا شدم

2. طرف با یه پراید درب و داغون تمام مسافتی که داشتم پیاده  میرفتم و از هوای دلپذیر و رمانتیک پاییزی لذت میبرم ، رو کوفتمون کرد. همش قربون صدقه چش چالمون میشد و بیشتر کفریم میکرد دوس داشتم با آجر بیافتم به ماشین قراضش.

بد جوری درگیر بوداااااااااا. منم زورم می اومد ماشین بگیرم از رو ناچاری رفتم تو اداره ثبت احوال خراب شده.

انگار ارث باباشونه. هیچی دیگه یکم از آب سرد کن آب خوردم و واس اینکه مردم نیگا نیگا نکنن رفتم کنار باجه ای ایستادم و به نوشته های چسبیده شده به شیشه نگا کردم. جالبه من چشامو به نشانه پیگیر و درگیر بودن با کلمات تکون میدادم. نوبتم که شد گفتم آقا ببخشید آب ریختم رو شناسنامم و جوهرش پخش شده باید چیکار کنم چه مدارکی لازمه؟؟؟ مردک با تعجب گفت پس دو ساعته داری چی رو نیگا میکنی؟ 

حالا جالبه از بین اون همه  نگا فقط ویژه برادرها توجهم رو به خودش جلب کرد و گفتم آقا خودتون نوشتین ویژه آقایون پس باید یه  فرقی داشته  باشه دیگه و صدامو به نشانه  اعتراض و طلبکارانه بلند کردم و طوری که ازم عذرخواهی کرد. و منم قبول نکردم و گفتم الان میرم پیش رئیس تا شما باشی دیگه بد برخورد نکنی.

تو سالن ازین و اون پرسیدن که اتاق رئیس کجاست

رفتم طبقه بالا و مردک فکر میکرد که کارش ساختس ولی من به این بنده خدا چیکار دارم فقط خواستم ادب بشه که با ارباب رجوع درست صحبت کنه

همین که رفتم طبقه بالا یه آب سرد کن دیگه دیدم و سریع رفتم و یکم با لیوان آب بازی کردم و تا 75 شمردم و اومدم پایین و چنان چش و آبروی نازک کردم که مردک همان مانده بود که خودش را خیس کند.

از ثبت احوال خارج شدم و راهی راهم شدم و از اون پرایدی خبری نبود شایدم بود و خودشو نشون نمی داد.

خلاصه جفتشون ادب شدن