یکی از بین همه 1

من قبلنا یه وب داشتم که در مورد مرد طلایی نوشته بودم که کیه و چه جوری پیدا شد ولی چون تعطیل شد نتونستم لینکش بدم

روز ها و سالها و ماهها گذشت و من هر از گاهی براش کامنت میذاشتم و ایشونم همچنین

خیلی دل صاف و زلالی داره. ندیدم پسری رو در اون سن و سال، با اون همه مهربونی و شوخ طبعی

همیشه خدا که سیستمش خراب میشد یا در مورد بعضی نرم افزارها که سوال داشت برام مینوشت که راهنمایی میخاد و منم تا حدودی کارشو راه مینداختم

این چند مدت که بد جوری سرم به درس خوندن گرم بود و فرصت اومدن به نت رو نداشتم. چن شب پیش که ایمیل و وب رو چک میکردم، بله دیدم که برام کامنت و میل گذاشته که حتما حتما یه روز رو مشخص کن یه سوال فوری دارم

همین که جواب رو فرستادم دیدم که فورا جواب داد و available شد. خیلی خوشحال به نظر میرسید ولی برعکس، من هیچ حال و حوصله نداشتم

ازش پرسیدم:

+ چه مشکلی پیش اومده؟

- هیچی درست شد 

+خدا رو شکر پس با اجازه من برم

- نه صبر بده میخام یه چیزی بگم

+ خیلی خوب بفرما 

- آخه روم نمیشه بگم

+ چرا؟ سوالت مردونست؟

- نه بابا اگه مردونه بود که از شما نمی پرسیدم

+ پس چیه؟ اتفاقی افتاده؟

- میخام که با مامانم حرف بزنی

+ چرا؟ من که مامانتو نمیشناسم، نمیگه این دختره کیه؟

- نه من قبلا باهاش حرف زدم و بهش گفتم

+ چی رو گفتی؟

تا اینکه...

...این داستان ادامه دارد...